30 lessen voor ondernemers die ik leerde uit 7 jaar ondernemen

Les 28: Een nieuw bedrijf

Met Columbus Group deden we toch altijd net wat andere dingen dan de concurrentie maar in 2020 besliste ik om fee-based te beginnen werken. We hadden intussen zoveel ervaring opgedaan en ons team had op dat moment zoveel expertise in huis die nog niet benut werd. 

De financiële vraagstukken die ons cliënteel stelde kwamen niet langer uit de medische hoek maar mijn collega-ondernemers begonnen ons ook om advies te vragen. 

Vragen zoals: gaan we dit überhaupt doen? Ons doelpubliek aanpassen? Ons aanbod verbreden? En zo ja, onder welke naam? Columbus Group stond al bekend als de partij voor medici dus het zou onze marketinginspanningen wat verloren doen gaan als we alles onder 1 noemer zouden doen. Zo richtten we House of Finance op. We keken eerlijk naar de sector en we zagen duidelijk dat indien we een 360 graden aanbod zouden ontwikkelen dit niet kon met ons huidig businessmodel. Zowat alles van een heel businessmodel diende aangepast te worden.

• een nieuw benaming, logo’s en heel de visuele bijbehorende marketing
• nieuwe doelgroep = een nieuwe klantensegmentatie
• we schakelden over van commissies naar fee-based
• de noden en wensen van deze doelgroep zat heel anders ineen
• ons gamma van oplossingen werd uitgebreid met 400% 
• onze interne en externe dienst moest heel anders gaan denken en dus heel anders opgeleid worden
• ….

Ik kan er vandaag op terugkijken en zeggen dat we uiteindelijk 2 jaar later een compleet ander bedrijf zijn geworden. Gelukkig had ik tijdens deze transitie meer ervaring in wijzigingen door te voeren. We waren een stuk beter voorbereid dan wanneer dit zich voordeed in het begin. Maar ook uit deze fase heb ik veel geleerd. Ondanks de historiek m.b.t. het aanwerven van nieuwe mensen met ervaring waar we ons mispakte deed ik het hier opnieuw. Hoewel op dat moment mijn buikgevoel al wel vertelde dat het niet helemaal klopte. Maar goed, ik had leren beslissen op basis van ratio dus ik negeerde mijn buikgevoel en nam opnieuw verkeerde mensen aan.

Ik ben dit op een later tijdstip gaan observeren en analyseren. Ik wilde weten wat ertoe bijdroeg dat ik op zo sleutelmomenten verkeerde beslissingen nam. Ik kwam erachter dat dit afhankelijk was van het businessplan. Hoe concreter, groter, en hoe meer het in lijn ligt met mijn purpose en endgame, hoe enthousiaster ik word. Daar waar mijn enthousiasme op een hoogtepunt staat, staat mijn geduld op een dieptepunt. Ik wil dat nu! Nu in gang zetten… Dit is enerzijds wel een kracht van mij en anderzijds ook iets dat er soms voor zorgt dat ik te snel beslis.

Terugblik: 

Op de meeste vlakken is het een krachtige tool om snel te kunnen beslissen, zeker wanneer het aankomt op het bereiken van je doelstellingen. Maar wanneer het op mensen aanwerven aankomt neem je beter je tijd. Zorg ervoor dat je duidelijk weet wat deze rol inhoudt en zorg ervoor dat deze mensen zich ook bewust zijn van waar ze zich bevinden. Je hebt altijd de keuze om mensen aan te nemen met ervaring maar daar heb je in dat hoofdstuk gelezen dat het allesbehalve een garantie biedt voor een succesvolle samenwerking. 

Zorg ervoor dat je de cultuur van je eigen organisatie helder hebt en welke cultuur past bij het bedrijf dat je aan het bouwen bent. De meeste ondernemers als ze al eens een strategie oefening maken kijken vooral naar het team dat ze vandaag hebben, welke cultuur daar heerst en bepalen vanuit daar de waarden van een organisatie. De oefening die je eerst wil maken  is het uittekenen van het bedrijf van de toekomst. Vanuit daar bepaal je de waarden van je bedrijf want het zijn die mensen die je moet gaan aanwerven en belangrijker nog het is in die richting dat je je huidige mensen moet gaan ontwikkelen. Zo sluit dit naadloos aan op je endgame, missie, purpose. Zo bouw je een purpose-driven organisatie.

Gvd, Simon Sinek zou nog trots op mij zijn.. Maar zoals eerder al verteld, Simon.. Blijf rustig. Dit soort oefeningen doe je niet wanneer je bedrijf bestaat uit 2 man en een paardenkop. Zorg dan dat je überhaupt de financiële ruimte hebt om de oefening te kunnen maken zonder dat het je al te veel van je kernactiviteit afhoudt.

Les 29: Vroeg opstaan

Les 29, morgen rond ik het af, meermaals heb ik mijn gedachtes opgemerkt die op automatische piloot tekeer gingen m.b.t. deze 30 artikels. “10 artikels waren ook wel goed geweest”. “Ik heb wel betere dingen te doen eigenlijk dan 30 lessen schrijven”... En toch gewoon doen wat je gezegd hebt te doen is één van de belangrijke waardes binnen onze organisatie. 

De lessen werden allemaal geschreven tussen 4 en 5 in de ochtend en gelukkig had ik al veel eerder mij de gewoonte eigen gemaakt om tussen 4:00 en 4:30 op te staan. 

Voor mij is dit één van de beste beslissingen geweest die ik ooit heb gemaakt. Het moeilijkst moment? Tussen 4 en 4:15. Geen enkele ochtend is dit een plezierig moment en moest je me dit 10 jaar geleden verteld hebben zou ik je gek verklaard hebben. Ik stond in het rijtje van de mensen die beweren dat ze toch minstens 8 uur slaap nodig hebben om te kunnen functioneren. 

Tot de geboorte van Julius hield ik ietwat vast aan die gedachte hoewel 8 uur als beginnende ondernemer al niet meer echt van toepassing was. Van zodra Julius geboren was hadden we niet de allerbeste nachten. Toen later om de 2 weken een oorontsteking volgde moesten we opeens functioneren op soms 3 a 4 uur slaap. Was dat leuk? Nee. Was dat vermoeiend? Ja. Maar kon ik functioneren? Ja, dat ging. Niet optimaal en niet zonder slag of stoot maar wanneer je weinig keuze hebt dan vind je wel een weg. 

Op dat moment droomde ik van 6 uur aan één stuk te kunnen doorslapen. 

Toen de buisjes geplaatst werden in Julius zijn oren (aanrader voor iedereen met kinderen die vaak oorontstekingen hebben) besloot ik om 6 uur te slapen en vroeg op te staan. Toen was dat rond een uur of 5 later bouwde ik dit nog wat af naar 4 uur. 

Ik ondervind verschillende voordelen aan vroeg opstaan. Ten eerste ben ik graag op mezelf. Geen mensen rondom me en mijn ding kunnen doen. Met +30 medewerkers, 2 jonge kinderen en een vrouw die ik belangrijk vind is het niet zo makkelijk om doorheen de dag tijd te maken waar ik zeker weet dat ik ongestoord zaken kan doen. 

Dus tijdens mijn ochtenden spendeer ik mijn tijd aan een meditatie van een 10-tal minuten en dan bekijk ik mijn planning van de dag. Ik bereid mijn gesprekken verder voor en bepaal wat ik uit welk gesprek wil halen. Ik klik onze cijfers open in onze Power Bi en probeer zoveel mogelijk via mail al bij te sturen waar ik zaken opmerk. Vervolgens doe ik mijn mails. 

Tegen 6 uur maak ik me klaar voor mijn training, 3 keer per week personal training en i.f.v. een loopwedstrijd die wel of niet gepland staat loop ik op de andere dagen. Op vrijdagavond hebben mijn vrouw en ik een vaste date night dus op zaterdagochtend slaap ik uit (hoewel uitslapen tegenwoordig opstaan om 7u30 is). 

De voordelen voor mij van vroeg opstaan wegen dus niet op tegen 1 of 2 uur langer slapen. Ik hoor uiteraard heel vaak ‘hoe ongezond dat is’. Maar ik denk dat mijn werk niet afkrijgen, niet sporten, en daar de hele dag mee in mijn hoofd zitten vele malen meer impact heeft op mijn immuunsysteem dan in alle rust op te staan, mijn vervelendste taken eerst te doen, een korte meditatie en daarlangs een keer of 5 a 6 per week te sporten. Ik heb opgemerkt dat de meeste mensen die zo gefixeerd zijn op slaap vaak de mensen zijn die vaak geblesseerd zijn en snel ziek worden. Ik ben geen arts noch wetenschapper maar volgens mij ligt een hoge level van stress aan de basis van snel geblesseerd te raken en vaak ziek te worden. 

Wanneer ik ‘s morgens niet op deze manier aan mijn dag kan beginnen zit ik heel de dag nog in mijn hoofd met alles wat ik nog moet doen, mijn dag is niet deftig gepland en ik moet dan in de avond nog gaan sporten. Dit zou mij vooral stress bezorgen en hierdoor zou ik denken meer rust nodig hebben. Dus aan iedereen die constant die slaap achterna loopt. Waarvan vlucht je? Zou het niet beter werken als je gewoon doet wat je moet doen om je werk af te maken. Try it out zou ik zeggen.

Put your lazy ass on the treadmill in the morning. 

Ik zie mezelf niet snel nog van schema ruilen en in mijn ideale wereld ga ik slapen om 21h en sta ik op om 3h. Dan zou ik elke ochtend een 3-tal uur gefocust kunnen werken voor ik begin met sporten. Op dit moment werk ik naar gemiddeld 5u30 slaap. Nu zit mijn gemiddelde slaap nog rond de 6 uur per nacht. 

Om 21h mijn bed induiken lukt me nog niet omwille van bepaalde netwerkgroepen waar ik in zit en de vele webinars die we organiseren, deze vinden plaats om 20.00.

Ik heb een aantal gebieden in mijn leven waar ik tijd insteek: mijn vrouw, mijn kinderen, mijn job, mijn sport en mijn persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast komt mijn slaap. Indien ik dus ergens tijd dien te winnen moet ik op één van deze gebieden gaan besparen. Dan is slaap waar ik het eerste naar kijk tot het punt dat het mij te veel energie gaat kosten door de dag. Met gemiddeld 6 uur en een langere nacht op zaterdag werkt dit prima voor mij. 

Morgen schrijf ik mijn laatste hoofdstuk!

Les 30: Je verdiende niet meer en niet minder dan je huidige realiteit. 

7 jaar ondernemen, 30 lessen. Het kostte me weinig moeite om tot 30 verschillende levenslessen te komen die ik heb mogen leren door te ondernemen. Net dat is wat voor mij ondernemen betekent. Constant uitgenodigd en uitgedaagd te worden om te blijven leren, en wat je leert te implementeren. 

De grootste les dat ondernemen mij geleerd heeft is dat je nooit meer krijgt dan je verdient. Sterker nog je realiteit is exact wat je verdient. Niets meer niets minder. 

Weerstand hebben tegen deze les is weerstand tegen het leven as such. Te veel kilo’s op de weegschaal? Je at tot op vandaag meer calorieën dan dat je verbrandde. 

Geen krachtig team rondom je? Je rekruteerde slechter dan dat wat je nodig had of ontwikkelde je mensen niet goed genoeg.
Slechte band met je kinderen? Je was waarschijnlijk ooit niet de ouder die je diende te zijn voor je kids.
Slechte financiën? Je nam niet de juiste beslissingen in het verleden. 

Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan, maar mijn grootste les is dat verantwoordelijkheid niet zo iets is dat je half en half pakt. Het is oftewel 100%, oftewel niet. 

Uiteraard gebeuren er een hoop zaken in het leven die onverwacht komen, overlijdens, crisissen, natuurrampen, pandemieën… Maar hoe onverwacht is het nog wanneer je weet dat het een onderdeel van het ondernemerschap en van het leven is. Je weet dat deze zaken vroeg of laat gebeuren je weet alleen niet wanneer. Dus wanneer dit “je overkomt” had je hier op de één of andere manier op voorbereid kunnen zijn. 

Voor velen is bovenstaande levenswijze een bittere pil om te slikken. Dat was het ooit ook voor mij. Niets of niemand nog om je achter te verschuilen en niets of niemand om de schuld aan te geven. Ik weet nog goed wanneer ik echt begreep wat men bedoelde met de distinctie owner vs. victim. Meestal trek ik mij op die momenten terug op mijn thuiskantoor en zit ik met mijn schrijftablet op de zetel. Ik staar dan voor mij uit en ik heb ontzettend veel weerstand tegen wat er gaande is. Alles en iedereen is in fout op zo momenten, alles en iedereen behalve ikzelf uiteraard. Als die persoon nu het één toch maar deed, of mijn vrouw deed het andere dan weer, dan zou mijn leven toch een stuk makkelijker zijn. Mijn hoofd gaat dan tekeer en er ontstaat één groot orkest. Het orkest in mijn hoofd is dan zo luid dat ik de rest niet meer hoor, de feiten niet meer onder ogen wil zien en dan verlies ik de voeling met de realiteit. 

Vroeger kon dit weken duren, daarna duurde het nog dagen, intussen merk ik sneller en sneller op wanneer zich dit voordoet. De momenten waarop ik mijn verantwoordelijkheid wil ontlopen. Ik heb geleerd een paar keer diep adem te halen, tijd in mijn agenda te reserveren en in alle rust met een wit blad en een objectief vermogen te analyseren wat er gaande is. 

Het boek Atlas Schrugged is een boek waar onder vorm van een schitterend verhaal de filosofie wordt uiteengezet dat je nooit meer of minder kan krijgen dan dat je produceert. Creatie, productie en actie ligt aan de basis van goede relaties, goede financiën, een fit lichaam, een goed draaiend bedrijf. Wat “goed” betekent laat ik voor interpretatie vatbaar. 

Het opmerkelijke tegenwoordig is dat niet langer creatie, productie en actie beloond wordt. Meer en meer wordt je vandaag beloond voor zwakheid, voor minder te doen. Ik heb nog even getwijfeld om een foto te posten met tranen in mijn ogen en iets te vermelden van kwetsbaarheid. Waarschijnlijk zou zo een post viraal gaan. 

We verwarren openheid en authenticiteit met het zijn van een fragiel en zwak wezen. Het mooie aan ondernemerschap is dat hier minder ruimte voor is. Je komt moeilijker weg met zwakheid en je beslissingen die je maakt in de verkeerde richting dien je duur te betalen. Alleen wanneer dit gebeurt zijn er nog genoeg mensen die nooit de verantwoordelijkheid zullen nemen, het was de markt, covid, de zakenpartner. 

Beseffen dat alles in je eigen handen ligt is een vloek en een zegen. Afhankelijk van op welke manier je daarmee omgaat. 

De maatschappij nodigt vandaag uit om weinig te werken, weinig actie te ondernemen. Te veel werken dan ben je een workaholic, het is niet gezond voor u. Boeken over FIRE (financial independent, retire early) worden gepromoot. Maar waarom in de hell zou je nu vroeg op pensioen willen? Wat ga je doen met de rest van je leven? Gelukkig werkt het niet zo. Voor wie denkt dat hij vandaag kan knallen voor een paar jaar om het dan rustiger aan te doen. Die persoon die zo denkt zal het nooit rustiger aan kunnen doen. Alleen al de houding zal je achtervolgen in je slaap en zal je levenskwaliteit doen afnemen. Je wordt niet beloond voor luiheid. Misschien wel door de overheid dezer dagen maar niet door het echte leven. In het echte leven wordt dit afgestraft. Met die reden maak ik me zorgen om de maatschappij die men aan het bouwen is. Eentje waarin niet werken voordeliger uitkomt dan wel werken, welk signaal wilt men hiermee verspreiden eigenlijk? 

Wetende dat ik als ondernemer mijn eigen beslissingen kan maken. Wetende dat wanneer ik foutief beslis ik ook de controle heb om zaken bij te sturen en opnieuw te beslissen geeft me alle vrijheid die ooit wilde. De echte vrijheid zit zich in het kunnen kiezen van wie je bent en wat je op dat moment doet. Daarvoor moet je ontwikkeld zijn, zakelijk gezien een goed team hebben dat in staat is om zaken van je over te nemen. Daarvoor moet ik voldoende financiële ruimte opbouwen zodat ik ook op dat vlak de mogelijkheid heb om te kiezen. Fitheid geeft me de keuze om op lichamelijk vlak te doen wat ik wil doen. Ik word niet moe van een rondje lopen met mijn kinderen maar wanneer ik sommige vaders zie rondlopen met 40 kg overgewicht, puffend achter hun kleine van 5 jaar die er conditioneel beter voorstaat ben ik blij dat ik ooit heb ontdekt dat alles een keuze is. 

Mijn 30 dagen worden vervolgd door 1 uitgebreide les per maand. Steeds op de eerste maandag van de volgende maand. Naast het feit dat ik jullie een open inkijk heb gegeven in mijn afgelopen 7 jaar was het goed voor me om nog eens te reflecteren en uit te schrijven wat ik geleerd heb. Het verleden is dood en we kunnen er wel van leren. Zelf heb ik door mijn eigen lessen uit te schrijven de afgelopen 30 dagen terug wat beslissingen anders gemaakt vanuit lessen die ik misschien al half vergeten was. 

Ik ben er zeker van dat ik over een paar jaar deze lessen teruglees en zal denken, what the fuck voor een amateur schreef dat nu allemaal op. Maar kijk, hier bevind ik me vandaag. Ik breek het niet af en sta ook niet te juichen of ik ben ook niet trots ofzo. It is what it is. Het is niets meer of minder dan dat ik verdiend heb tot op heden. 

Bij deze kies ik ervoor om mijn 30 dagen af te ronden. Happy birthday to us. 

Last but not least. 

Bedank ik mezelf voor te blijven doorzetten daar waar het moeilijk werd. Voor de tijden waarin niemand geloofde in wat ik wilde bouwen, behalve ikzelf, aan alle ondernemers. Meer heb je niet nodig.

Take care.

Les 31: Neutraliteit.

Met volwassen worden, raakte ik steeds meer geboeid door neutraliteit. In die mate zelfs dat ‘neutraal’ één van de waarden is die ik integreer in ons team. Van de zes verschillende waarden die we binnen onze organisatie hebben, is dit volgens mij de moeilijkste om te implementeren.  

Ook in de huidige samenleving is neutraliteit nog amper te bespeuren.  

Wanneer u de betekenis opzoekt komt het op het volgende neer: Being neutral: ‘no opinion’

Wanneer u naar de werking van het brein kijkt, vergt het een hoog level van (zelf)bewustzijn om vanuit een neutrale houding te komen. Mensen zijn immers ‘meaning making machines’, ons brein geeft continu aan alles een mening. U kunt dit niet stoppen, u kunt dit enkel observeren en vervolgens kiezen om iets met deze gedachten te doen of om uw mening te veranderen.  

Neutraliteit kent verschillende invalshoeken:

1. Richting ons cliënteel

Dit is de meest praktische manier om neutraliteit te implementeren. Na 12 jaar in de financiële sector besloot ik om het roer volledig om te gooien. Ik was altijd een grote voorstander zo neutraal mogelijk advies te verlenen. Maar in een sector waar alles om volumes draait wordt u simpelweg beperkt in uw handelen wanneer u het op een klassieke manier wil doen. De ‘klassieke manier’ in onze sector betekent: op basis van commissies. Op dat moment was ik vijf jaar actief met Columbus Group en beperkte ik me steeds tot oplossingen waar ik maximaal mijn onafhankelijkheid kon behouden. Vandaag betreffen deze oplossingen nog maar 50% van onze gehele omzet. Geloof me vrij, maar een onafhankelijke verzekeringsmakelaar is ‘zo onafhankelijk’ niet hoor, sterker nog, wie niet fee-based te werk gaat, kan onmogelijk claimen onafhankelijk te zijn.

Wanneer u voor medici en ondernemers echt een meerwaarde wil betekenen in kader van vermogensopbouw, dan wilt u de mogelijkheid hebben om tegen uw eigen winkel te spreken. De enige mogelijkheid die er dan overblijft, is door betaald te worden voor het advies dat u verleent. We schakelden toen over op memberships, adviesfee’s... You name it. Een vrij radicale beweging waar ik natuurlijk ook kon rekenen op de weerstand van mijn team. Begrijpelijk, dit veranderde niet alleen de volledige werking, maar ook vooral de wijze van denken van ons team. Ik moest een 360°-view kunnen bieden met een neutrale kijk i.p.v. een aantal oplossingen die toen zeer duidelijk omkaderd waren en in tools waren gegoten. Iedereen moest zijn of haar speelveld vergroten; als mens, als adviseur, als backoffice, frontoffice, zowat heel het team moest zich aanpassen. En vandaag, een kleine twee jaar later voel ik nog steeds de naweeën van mijn beslissingen destijds. Nog niet iedereen in ons team is aangepast aan deze manier van werken. Dit maakt deze waarde van neutraliteit eens zo waardevol. Gewoon objectief, zonder eigenbelang te laten primeren, het beste voor de cliënt adviseren is een absolute noodzaak in onze markt, maar tegelijkertijd een positie die tot op die dag niemand durfde in te nemen.

Oprecht geloof ik dat blijven handelen vanuit deze neutrale positie de nummer één reden is van onze groei de afgelopen twee jaar en de absolute brandstof zal zijn van ons toekomstig succes. Deze neutrale blik kan dus betekenen dat we het beste product in de markt naar voor schuiven ook al kunnen wij deze oplossing zelf niet bieden. Daarnaast kan neutraliteit ook betekenen dat we de verschillende financiële partijen naast elkaar zetten en vanuit deze verschillende standpunten een case interpreteren. Met regelmaat vertelde een cliënt ons dat hij dezelfde vraag had gesteld aan verschillende partijen. U stuurt dus een mailtje met uw vraag tegelijkertijd naar uw boekhouder, bank, verzekeringsmakelaar, jurist… Mogelijk krijgt u nu vier compleet verschillende antwoorden, maar deze antwoorden kunnen allemaal correct zijn. Vanuit fiscaal oogpunt kan A de beste oplossing zijn en vanuit financieel oogpunt kan B de beste oplossing zijn. Door een neutrale kijk kunnen we i.f.v. de doelstellingen van onze klant de beste beslissing nemen. Wanneer ik ons bedrijf vijf jaar in de toekomst projecteer, zal neutraliteit naar ons cliënteel de absolute game-changer zijn. Ik weet dat we hier een lichtjaar voorlopen op concurrentie.

2. Neutraliteit naar werknemers

Deze is waarschijnlijk tegendraads m.b.t.  de huidige tijdsgeest. Neutraliteit betekent voor mij: “wat is het beste voor de organisatie?”. Van zodra individualisme gaat primeren t.o.v. de duurzame gezonde ontwikkeling van de organisatie,  dan zitten we pas echt met een toxische omgeving. Veel ondernemers spreken erover dat men vroeger nog blij was dat men werk had en dat dit vandaag helemaal niet meer het geval is. Klopt, zo verkeerd is dat ook niet en onlogisch is dit al zeker niet want dit blijft nog steeds gewoon het spel van vraag en aanbod. Als bedrijfsleider is mijn primaire taak de gezondheid en groei van het bedrijf waarborgen. Mijn tweede doel is ervoor zorgen dat de medewerkers dezelfde visie hebben als mijn primaire denkwijze. Laten we even back to basics gaan. Het bedrijf waarvoor u werkt zorgt voor brood op tafel. Dat is de primaire rol die uw werkgever dient te vervullen. Hierover valt eigenlijk niet te discussiëren. Wie vertelt dat voldoening of uw werk graag doen, zingeving etc. belangrijker is dan brood op tafel, begrijpt het spel van chronologie niet zo goed. Wanneer zingeving op één staat en op twee brood op tafel, zal toch vroeg of laat honger gaan lijden. En wanneer u dit straks als bedrijfsleider op deze manier gaat implementeren dan hoop ik dat u in een sector zit met ’giga-marges‘, anders gaat dit u toch vroeg of laat uw bedrijf kosten. Voor veel medewerkers is het brood op de tafel een evidentie, maar ik werk met veel kmo's. Ik ken de cijfers erg goed en het is heus niet altijd een evidentie dat lonen betaald kunnen worden. Het is voor veel bedrijfsleiders, zeker in hun eerste jaren te zot voor woorden dat ze er alles aan doen om het bedrijf financieel gezond te krijgen, maar ondertussen moet hij ook bezig zijn om ervoor te zorgen dat de medewerker voldoening uit zijn job haalt. Veel keus heeft u als bedrijfsleider ook niet meer, u moet er immers voor zorgen dat u ook hier aandacht aan besteedt want anders gaan grotere organisaties en de meer gevestigde waarden uw medewerker wegplukken. Deze organisaties gingen al door deze fases en kunnen meer aandacht besteden aan omkadering, zingeving, teambuildings, ontplooiing en ontwikkeling. Neutraliteit tussen het bedrijf en de medewerkers, is oprecht voor mij het lastigste om erdoor te krijgen, vooral met jonge mensen en vooral met commerciële medewerkers die een stuk individualisme nodig hebben om te kunnen scoren, maar hier moeilijk de balans in kunnen houden. In voorgaande lessen heb ik deels mijn mening gegeven over Simon Sinek en hoe zijn denkwijze vaak te vroeg in organisaties wordt ingepast. Maar er circuleert een video rond ’performance & trust’ bij de navy seals waar ik uit ervaring kan spreken dat er absoluut een hoop waarheid zit in deze manier van kijken: https://www.youtube.com/watch?v=kJdXjtSnZTI

Wanneer de persoonlijke doelstellingen van teamleden  belangrijker worden dan die van het bedrijf, komt u vroeg of laat in de problemen. Logisch, want hoe meer een organisatie groeit, hoe groter het team wordt, hoe meer men moet gaan samenwerken en dus op elkaar moet kunnen rekenen. Dat is het moment waarop het ballonnetje van mensen die enkel met zichzelf bezig zijn, zal worden doorprikt. Het laten primeren van eigenbelang komt terug in vele vormen. Het meest voor de hand liggende en zichtbare is dat op financieel vlak. Toch is dit volgens mij het meest simpele om mee te handelen. Duidelijkheid en toekomstperspectief kunnen hier gemakkelijk zorgen voor rust in het team.  

Een minder meetbare factor, maar wel de meest nefaste is wanneer comfort belangrijker is dan het behalen van bedrijfsresultaten. De mensen die ‘de kantjes ervan af lopen’, verantwoordelijkheden vermijden, geen duidelijke afspraken willen maken en vaag blijven over targets.  

Wat heeft dit nog te maken met neutraliteit? Alles, want u kunt u de vraag stellen, vanuit een neutraal standpunt: "Wat was het meest werkbare om te doen?”. Dan is het antwoord altijd: maak duidelijke afspraken, bespreek in welke mate dit past in de missie en visie van het bedrijf en stel uzelf de vraag of u zich kunt vereenzelvigen met deze beslissingen en of u zich hiernaar kunt schikken. Weten waar het bedrijf naartoe gaat, het oneens zijn, en vervolgens dwarsliggen is een typisch handeling van iemand die vooral gericht is op zichzelf. Het remt het bedrijf af en zodoende de toekomst van alle medewerkers, inclusief die van de medewerker zelf.  

Wat ik over de afgelopen jaren ook duidelijk geleerd heb, is de valkuil van bepaalde functies en promoties binnen ons bedrijf. Vooral bij jonge mensen wiens ego nog onvoldoende ontwikkeld is zal de titel, de functie en het behoud ervan mogelijk belangrijker worden dan de verantwoordelijkheid en de doelstellingen die deze functie vereisen. Voor een bedrijfseigenaar is het vaak net iets gemakkelijker om het bedrijf te laten primeren, uw eigen middelen steken er in, uw bloed, zweet en ook uw tranen.  

Hoewel het bedrijf mee opstarten en hiervan ook bestuurder zijn niet per definitie zorgt voor een automatische correcte chronologie qua prioritarisering van ieders belang, is de kans groter dat u wel weet dat het bedrijf altijd op één zal staan.  

Voor jongere mensen die dan een volgende stap zetten en hiermee in handtekeningen kunnen uitpakken, is het een heel ander spel. Ik geloofde vaak in het idee dat interne jonge mensen mee kunnen groeien met het bedrijf, maar ik ben zo goed als altijd te vroeg geweest in het maken van deze beslissing. Ik zou mezelf omtrent deze beslissingen absoluut naïef noemen. Keer op keer miste ik de verantwoordelijkheidsDRANG bij deze mensen. Vooral wanneer men opeens moest gaan werken met een team en het gezag kreeg over mensen, werd het vaak voor deze ‘jonge leidinggevenden’ erg moeilijk. Ze werden vaak te hard of te zacht, te arrogant of te lief. Wanneer u dan als bedrijfsleider deze mensen wijst op het niet behalen van resultaten, begrijpen ze ook vaak niet wat zij hadden kunnen doen aan het niet-presterend team. Tja, dat is natuurlijk de kunst van het leidinggeven, vallen, opstaan en de juiste knoppen weten te vinden, van uzelf en van uw team.  

3. Neutraliteit naar mezelf en naar het leven

Tja, wat miste ik vaak (en vandaag mis ik dit nog steeds bij een hele hoop mensen, leidinggevend of niet, in een zakelijke of persoonlijke context): de absolute DRANG om de opdracht goed af te ronden. Een commitment wordt het genoemd in mijn coaching bij Straightline leadership. Een waarde, een code  die ik ook heb laten terugkeren in onze waarden. A code to live by. Maar wel één die ik mis bij veel mensen. Gewoon weten dat u op iemand kunt rekenen. Wanneer u afspreekt met iemand dat hij het zal doen, weten dat hij of zij het doet. Niet zomaar doet, maar ook gewoon goed doet. Van een aantal mensen in ons bedrijf weet ik gewoon dat wanneer ze iets aanpakken, ze dit gewoon zonder morren op een hoog niveau afronden. Dat is aantrekkelijk en aanstekelijk. Het omgekeerde bestaat ook en dan houdt u uw hart vast, u moet haast momenten inplannen om te gaan checken of ze hun werk wel aan het doen zijn. Ik zou oprecht willen dat we het uitbetalen van een loon afhankelijk konden maken aan het aantal afspraken dat een medewerker is nagekomen. Dat zou een interessante werkomgeving worden! Het gevolg van de huidige arbeidstoestanden waar men ’altijd wel werk vindt’. U komt weg met half werk, u solliciteert ergens anders en u krijgt nog opslag erbij. Vroeg of laat zal een crisis ervoor zorgen dat de economie dermate wordt afgeremd en jobs schaarser worden. Dat zal het moment zijn waarop u als bedrijfsleider gedwongen wordt om te kiezen voor absolute kwaliteit en waar u als werknemer uw competentie, performance en uw level van loyaliteit zal moeten upgraden. Een andere mogelijkheid is dat artificiële intelligentie steeds meer repetitieve taken zal overnemen en wie blijft kiezen voor de comfortabele weg, zal vroeg of laat vervangen worden door een meer competente machine.  

Wat ik absoluut geleerd heb de afgelopen 30 dagen is in welke mate ik wel of niet aangetrokken word tot een persoon. De mensen die door de bewegingen heen gaan, half werk leveren, middelmatig presteren en leven, kunnen rekenen op weinig interesse langs mijn kant. Ik heb dit misschien lang proberen te verbergen of misschien schaamde ik mij wel voor deze manier van kijken. Maar ik kan het onmogelijk opbrengen iets te voelen voor mensen die hun leven zien als een vanzelfsprekendheid of sterker nog als een last. Het is bijna een schande in deze tijdsgeest om te zeggen, maar ik moet zelfs opletten dat ik geen aversie creëer van de mensen die hun leven aanpakken alsof ze er zeker van zijn dat er nog 50 andere levens komen waar ze het wel beter gaan doen dan in deze. Al langere tijd krijg ik de feedback dat ik gepaster moet zijn, minder direct, wat ‘liever’ voor mijn omgeving. Maar ergens kwam er deze maand een klik, ik stelde mezelf de vraag: “Roberto, hoe neutraal is dat nog? I.f.v. uw eigen bedrijf, uw relaties, uw huwelijk, uw kinderen... Hoe ethisch is het nog om u te blijven aanpassen aan de lage standaarden die uw hoofd worden ingefluisterd onder het mom dat ik toch niet te hard kan zijn?”

Niet! Was het antwoord, het is niet ethisch, integendeel... die paar witte raven rondom mij, die echt voor het leven gaan, krijgen niet de nodige aandacht. Neen, ik ben ondertussen die conversaties aan het managen in de hoop dat mensen hun ‘aan-knop’ ooit gaan vinden. Dit besef, dit inzicht was één van de grootste inzichten van mijn afgelopen zeven jaar ondernemen. Er viel een grote last van mijn schouders. Ik bewoog de dagen die daarop volgden in alle vrijheid. Ik voelde niet langer de noodzaak om mensen die vanuit een constante individualisme handelden te woord te staan. Neen, in plaats van die vermoeiende energievretende gesprekken neem ik beslissingen uit neutraliteit, wat een schitterende positie is waaruit u kunt handelen. Mijn aversie tegen de mensen die hun leven niet bij de wortels aanpakken, verdween als sneeuw voor de zon. Mijn aandacht ging quasi automatisch naar de mensen die vechten voor hun leven. De gedreven mensen, de mensen op een missie. De mensen die energie toevoegen aan het leven!  

4. Neutraliteit als mantra: "Haal eens diep adem".

Neutraliteit is voor mij ook een meditatieve toestand. Eén waarin ik volledig aanwezig ben, los van gedachten en emoties. Los van verleden en los van toekomst. Enkel hier en nu. Bibliotheken zijn volgeschreven over meditatie, mindfulness, yoga, tai chi richting gevechtskunst en tantra richting seksualiteit. Allemaal met als doel uzelf trainen en  aanwezig te zijn. Voor mij de absolute basis van waaruit alles vertrekt. In staat zijn om uzelf terug met de voeten op de grond in de realiteit te brengen is een echte superkracht. Het geeft u de mogelijkheid te schakelen in de richting van uw doelen.  

Een hoger doel hebben of een missie als bedrijf is één ding. Daarnaast moet u wel getraind zijn om los van wat er rondom u gebeurt steeds gefocust te blijven op uw doel, uw missie, uw visie en uw waarden. Ik mediteer nog steeds zo goed als dagelijks. Tien minuten per dag. Daarnaast heeft deze jarenlange oefening ervoor gezorgd dat een paar keer diep ademhalen door de dag mij terug naar de neutrale positie brengt. Als ik hier niet in getraind was, zou ik me constant laten afleiden door de dagdagelijkse gebeurtenissen.  

Naar mijn mening is dit onderdeel waar de verwarring m.b.t. wokeness en softness zijn oorzaak kent. Mentale gezondheid is meer en meer een belangrijk gegeven geworden binnen de huidige maatschappij, maar de klemtonen liggen compleet verkeerd. Mentale gezondheid betekent dat u net wél om kan met de dingen des leven. Dit door uzelf te trainen in aanwezigheid, doordat u uw emoties weet te erkennen en weet op welke manier u er wel of geen gehoor aan dient te geven. Dat is wat zelfontwikkeling en ontplooiing voor mij inhoudt. Als ’Heer en Meester’ neutraal in uzelf kunnen kijken en uw gedachten en emoties kunnen waarnemen zonder oordeel en zonder gevolg. Los van wat u denkt meegemaakt te hebben in het verleden. Het hebben van deze keuze is de absolute kracht.  

Maar in tegenstelling tot dat zijn we druk gaan afnemen, zakelijk bij medewerkers, leveranciers, en zowat alle stakeholders. Op persoonlijk vlak bij onze levenspartner, kinderen, vrienden en familie. De lat lekker gaan verlagen, heeft er net voor gezorgd dat we minder mentaal gezond zijn. Door de lat steeds te verlagen daagt u elkaar niet meer uit om te ontwikkelen en hier zitten we dan in een maatschappij waarin u moet opletten wat u zegt en tegen wie. Het is zo gemakkelijk geworden om iemand te beledigen.  

Last but not least, neutraal is niet koud. Integendeel. Neutraal geeft u de mogelijkheid om te kiezen naar wat of vooral naar wie u zal schakelen. In veel gevallen is het objectief gezien het beste om warm en open als mens te zijn. Neutraal is niet bot, neen integendeel, neutraal zijn geeft u de mogelijkheid om echt te kunnen luisteren naar iemand. Neutraal zorgt ervoor dat u echt aanwezig bent. Neutraal zorgt ervoor dat ik voor mijn mensen kan zijn, niet tegen.  

Een neutrale wereld is het al lang niet meer, maar ik werk er toegewijd aan hiernaar te leven en dit mee te geven aan de mensen die me dierbaar zijn.  

‍